Gitary elektryczne

Historia gitary elektrycznej

Początki „elektryka” sięgają 1931 roku kiedy to George Beauchamp stworzył pierwszy przetwornik, a później wraz z przyjacielem lutnikiem zaprojektowali pierwszą gitarę elektryczną. Udali się ze swoim prototypem do Adolpha Rickenbackera, do życia została powołana firma Rickenbacker, która jako pierwsza na świecie zaczęła produkcję gitar elektrycznych i tworzy je do dziś. W ten sposób rozpoczęła się niezwykła historia, która zrewolucjonizowała świat muzyki.

Od powstania gitary elektryczne przeszły ogromną rewolucję. Każdy nowy producent robił coś „po swojemu” - udoskonalał przez dodawanie rożnych autorskich rozwiązań. Kolejno na rynku pojawił się Gibson – jeden z czołowych producentów „elektryków” cieszący się do dziś ogromną popularnością. Jeden z pierwszych projektów to ES-150, czyli gitara z pudłem rezonansowym wyposażona w przetwornik elektromagnetyczny. Dzięki współpracy z gitarzystą i wynalazcą Les Paulem, powstał legendarny model nazwany jego imieniem i nazwiskiem który charakteryzował się budową korpusu wykonaną z litego kawałka drewna, lecz początkowo projekt nie spotkał się z entuzjazmem ze strony Gibsona, który dążył w kierunku ulepszania ES-150. W 1949 Fender, czyli kolejny gigant jako pierwszy wprowadził do powszechnej sprzedaży gitary z korpusem z litej deski, czyli legendarny, do dziś znany i lubiany model Telecaster. Gitara odniosła niesamowity sukces, właściwie był to przełomowy punkt w historii tego instrumentu. Od tego momentu nastąpił wysyp nowych modeli i projektów przeznaczonych do powszechnego użytku. Gibson postawił na Les Paul'a, gitara posiada dwa przetworniki dwucewkowe – humbucker, gryf został wklejony do korpusu. Charakteryzuje się ciepłym, a zarazem mocnym i wyrazistym brzmieniem. Poznamy go po zaokrąglonych kształtach, wcięciem ułatwiającym dostęp do wysokich progów, główce z układem kluczy 3+3. Fender wprowadził Stratocastera - lekką i wygodną gitarę opartą na trzech jednocewkowych przetwornikach single coil i mostkiem tremolo z wajchą służącą do modulacji tonu. Charakteryzuje się jasnym, klarownym brzmieniem, które zyskało przydomek „fenderowskiej szklanki”. W pewnym momencie nastąpił wysyp nowych marek produkujących gitary elektryczne. Często były to firmy które tworzyły instrumenty oparte na sprawdzonych konstrukcjach, czasami zawierające ulepszenia, a wiele z nich stworzyło zupełnie nowe modele charakteryzujące się nowymi kształtami. Bardzo populary stał się endorsing gitar. Najbardziej znani i doceniani gitarzyści otrzymywali od producentów instrumenty projektowane wg ich indywidualnych potrzeb. Między wieloma przykładami warto wymienić te najbardziej znane, np. PRS zaprojektował gitary dla Carlosa Santany, Ibanez dla Joe Satriani'ego i Steve'a Vai'a, Music Man dla Johna Pertucciego i Steve'a Lukather'a, Gibson dla Gary'ego Moore'a, Fender dla Erica Claptona oraz wielu, wielu innych. Obecnie na rynku istnieją setki marek produkujące najrozmaitsze gitary we wszystkich zakątkach kuli ziemskiej. Jako te najbardziej znane możemy wymienić: Aria, B.C. Rich, Blade, Burny, Chapman, Charvel, Cort, Dean, Duesenberg, Epiphone, ESP, Fernandes, Fujigen, Godin, Greco, Gretsch, Hagstrom, Hofner, Hohner, Ibanez, Jackson, Jay Turser, Kramer, LTD, Music Man, Parker, PRS, Samick, Schecter, Squier, Sterling, Suhr, Vintage, Washburn, Yamaha, oraz wiele, wiele innych. Elektryki porwały tłumy swą uniwersalnością, wygodą gry, łatwym dostępem. Gitary te sprawdzają się w wielu stylach muzycznych takich jak jaaz, blues, rock, metal, pop oraz innych, w których pełnią swoją mniej lub bardziej wyeksponowaną rolę.